بررسی تصاویر زنان در نگاره های مکتب اصفهان

در بررسی مکاتب نقاشی ایرانی می توان این حقیقت را مشاهده کرد که چگونه نقاشان، هنگامیکه می توانند راه خود را در نقاشی از طریق ادبیات و منظومه های شعر غنی ایران طی کنند، به این مخازن فرهنگی و ادبی رجوع می کنند و هنگامیکه احساس می کنند می توانند از طریق زبان تصویر و زبان تجسمی هنرنمایی کنند، از ادبیات فاصله می گیرند، که مصداق این مهم را می توان در نقاشی های مکتب اصفهان مشاهده کرد. در نقاشی دوران صفوی شرایط جدیدی بروز می کند که عبارتند از: کاهش نفوذ ادبیات بر نقاشی، پیدایی جهان بینی انسان گرا متأثر از دوران صفوی(دوران شاه عباس)، گرایش نقاشان به سمت تمایلات و ساختارهای واقع گرایانه و عالم محسوس، رواج فرنگی سازی و نفوذ هنر غرب، بسط ایدئولوژی زندگی شهری و ... ، که می توان در رابطه با این نکات پرسشهای گوناگونی را مطرح نمود.